از ازل دَرد به پیـمـانۀ خـوبان كـردند           دل عاشق شده را كلــبۀ احزان كردند

هركسی راكه به عالم سر حشمت خواهی ست           لطف كردند و شبی خادم سلطان كردند

سفرۀ وسعت صدق تو گشودند به دهر           انبیا را ســر احـسان تو مهمان كردند

همه آفاق گرفته است به خود رنگ تو را           باوجودی كه همه فضل توكتمان كردند

در تـو دیـدند مـلائك صفـت خـالـق را           علت این است اگر، سجده به انسان كردند

بر سر سفـره دونـان نكـشـم مـنّت نان           من همانم كه به من لطف فراوان كردند

هـشتـمین آیـنۀ وجه خدائی، صد حیف           شش جهت ظلم به تو حضرت جانان كردند

دل شب بود كه گـنجـینۀ دین را بردند           عده ای كفـرصفت، سرقت ایمان كردند

پا بـرهـنه عـقـب اسـب دوانـدند تـو را           آسمان را پس از این حادثه گریان كردند

گر نبودی، اثر از روضۀ ارباب نبود           خلق با حنجر تو ذكر«حسین جان» كردند